De restauratie maakt deel uit van een groter project dat het hergebruik en de optimalisatie van historisch patrimonium beoogt in uitbreiding van de stadscampus van de UAntwerpen. Het project is het resultaat van een architectuurwedstrijd en bouwt voort op een gedragen beheersvisie voor het beschermde erfgoed. Aan het ontwerp gingen uitgebreide bouwhistorische en materiaaltechnische onderzoeken vooraf. Deze lieten inventieve, doch erfgoedgerichte ontwerpbeslissingen toe. De verduurzaming en het bruikbaar maken van dit monument voor hedendaagse onderwijsdoelen waren de belangrijkste uitdagingen in dit project. De restauratie van de oorspronkelijke houten dakkap en de gewelfde kelders, alsook de inschakeling van deze ruimten in de nieuwe bestemming vormen de grootste meerwaarde vanuit erfgoedoogpunt. De doorwaadbaarheid van het complex en de verweving tussen stad en campus dragen bij tot een kwalitatieve beleving van dit erfgoed voor een groot publiek.
Het Knechtjeshuis vormt het hoofdgebouw van een voormalig weeshuis dat gesticht werd in 1558. Jongens konden er een stiel leren zoals bakker, wever of kleermaker. Aan het einde van de 19de eeuw moest het weeshuis verhuizen naar de Durletstraat en werd de site ingenomen door de Stedelijke Nijverheidsschool. Hiervoor werden nieuwe klassenvleugels opgetrokken. Het complex werd daarna door verschillende scholen gebruikt, tot vandaag. Het monument is eigendom van de stad Antwerpen, maar middels een erfpachtovereenkomst maakt UAntwerpen gebruik van het gebouw. Zij brengen er na de restauratie hun opleiding Productontwikkeling in onder.
In 1981 werd het gebouw beschermd als monument omwille van de historische waarde.
