Vlaanderen, Vlamingen zijn niet te stoppen. Niet door structuren, niet door een jarenlang socialistisch wanbeleid. En als ze zelfbewust zijn, krijgen Vlamingen ook wat ze willen. Meer gezond verstand in het beleid, meer orde op zaken, meer Vlaanderen.
We hebben overigens alle reden om fier en zelfbewust te zijn. Wie Vlaanderen doorkruist, komt bijvoorbeeld talloze ondernemingen tegen die de toon zetten. Met wereldklasse, op wereldniveau. Economische parels, opgestart en grootgemaakt door hardwerkende Vlaamse durvers. Weinig regio’s laten zo’n zware stempel achter wanneer je de impact per capita bekijkt. Koploper voor de productie van diepvriesgroenten, Vlaamse machines maken zowat de helft van alle textiel in de wereld, trendsetter bij het ontwikkelen van elektronische chips voor ‘the internet of things’ ...
Het echte mirakel? Dat zoveel moois gegroeid is uit onze Vlaamse klei, terwijl we jarenlang non-beleid beleefden binnen een Belgisch carcan. De doodstrijd van de Waalse steenkoolindustrie zo lang als mogelijk uitstellen, bijvoorbeeld. Dat vormde het tragische kader van waaruit politici het socio-economisch beleid invulden. Onze topbedrijven zijn dan ook als gele rozen die gegroeid zijn in de woestijn. Het zegt vooral iets over wie we zijn, wat we kunnen en wat we bereiken. Ook wanneer de wind op kop staat.
Verleden begrijpen om toekomst te geven
Wie Vlaanderen, haar burgers en haar ondernemingen een toekomst wil geven, moet haar verleden begrijpen. Net daarom ondersteunde de N-VA de publicatie van het boek Onvoltooid Vlaanderen van Frank Seberechts. U leest er het verhaal van Vlaanderen. Hoe onze natie steeds sterker werd, onze instellingen groeiden en we meer bevoegdheden kregen. Omdat mensen eisten waar ze recht op hadden, en ze zelfverzekerd bewust waren van wie ze zijn. Vlamingen.
Maar Vlaanderen is meer dan een verhaal van institutionele volwassenwording. Vlaanderen stopt niet bij de communautaire structuren. Daarom focust Objectief V met 3 studiedagen niet op het strikt juridische, maar wel op onze economie, onze maatschappij, en hoe die verschilt met Wallonië. Er is niet enkel de vraag hoe Vlaanderen institutioneel te versterken, er is vooral de vraag waarom. En de vraag op welke manier meer steun te krijgen voor ons verantwoordelijkheidsproject.
Waarom confederalisme? Als onze geschiedenis ons één iets leert, is het dat wel. België, het bestaan van dit land alleen al, is de reden waarom we moeten splitsen. België, het gestolde land, de oude man die niet meer uit z’n zetel raakt, verkalkt door ingewikkelde structuren en politieke immobileit die hem sinds de Eerste Wereldoorlog gekluisterd houden. De beeldspraak komt uit de pen van Professor en historicus Erik Buyst, die we op onze eerste studiedag aan het woord laten.
Het verschil met de tweede spreker, Hans Bourlon, kan moeilijk groter zijn. Topman van zo’n gele roos in de woestijn. Met stevige groeicijfers verovert Studio100 de harten en zielen van kinderen en gezinnen in Vlaanderen, en wereldwijd. En dat ondanks België. Door te ondernemen, hard te werken, en te durven. Op zijn Vlaams dus.
Vlaamse ambassadeurs
Als mensen hun lot in eigen handen nemen, worden ze daar beter van. Als je verwacht dat de overheid zomaar voor je zorgt, wordt het nooit wat. Woorden van Hans Bourlon. Ze vatten onze Vlaamse geschiedenis mooi samen. Want als er één iets duidelijk blijkt, keer op keer, is het dat Vlaanderen er staat, wanneer Vlamingen er staan. Vlamingen laten zich niet blokkeren, Vlaanderen gaat altijd vooruit, staat altijd aan kop. Zelfs wanneer België ons afremt en achteruit gaat.
Maar hoe straf Vlamingen ook zijn, dat betekent niet dat we genoegen moeten nemen met de huidige structuren. Integendeel. Wordt België beter bestuurd, wanneer het op zijn Vlaams wordt bestuurd zoals vandaag? Ja. Even zonneklaar is het dat federaal onmogelijk een socio-economisch beleid kan worden gevoerd dat breed gedragen wordt in beide deelstaten. In België wordt steeds één van de democratieën buitenspel gezet, en al te lang was dat Vlaanderen.
Als u wil dat de klok niet kan worden teruggedraaid, dat het veiligheids- en migratiebeleid niet terug in Waals laksisme kan vervallen, moet u Vlaanderen kiezen. Zo zetten we de PS pas echt buiten spel. Maar uw stem zal niet volstaan, we zullen er vele nodig hebben.
Om ons confederalisme te realiseren, zullen we dus in de eerste plaats meer Vlamingen nodig hebben. Meer mensen die zich bewust zijn van hoe het anders kan. Die zich bewust zijn van de verantwoordelijkheid en de identiteit die ze dragen. Vlaming. Elke tactische overweging, elke technische vraag, elk juridisch raadsel is daaraan ondergeschikt. Wie meer Vlaanderen wil, zal eerst meer Vlamingen moeten vinden. Meer zelfbewuste gele rozen. Die kiezen én stemmen voor Vlaanderen.
